Άγγελος Γιαλλινάς

Ο Κερκυραίος ζωγράφος Άγγελος Γιαλλινάς (1857-1939) υπήρξε μαθητής του επίσης Κερκυραίου ζωγράφου Χαράλαμπου Παχή . Σπούδασε στην Ρώμη ,την Νάπολη και την Βενετία μέχρι το 1878 , επέστρεψε και εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα.

Πραγματοποίησε πολλά ταξίδια στην Κωνσταντινούπολη,την Αίγυπτο,την Γαλλία, την Ισπανία και αλλού , απεικονιζοντας τοπία τους.

Έκανε πολλές εκθέσεις σε διάφορα μέρη της Ευρώπης και της Μεσογείου και το 1902 ίδρυσε την "Καλλιτεχνική Σχολή Κέρκυρας".

Το 1907 διακόσμησε με τοιχογραφίες την οικία Βράιλα και την εξοχική κατοικία της Αυτοκράτειρας της Αυστρίας Ελισάβετ.

Εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους Έλληνες υδατογράφους και δημιούργησε εικόνες που χαρακτηρίζονταν από μιά ρομαντική και κλασικιστική αντίληψη.

Ο "Ψυχαγωγικός Συνεταιρισμός Κέρκυρας"

Είναι τεκμηριωμένο πλέον από τις εφημερίδες της εποχής ότι ο βασικός πυρήνας των ιδρυτών της «Μαντζάρου» προέρχεται από μια σοσιαλιστική ομάδα η οποία δραστηριοποιούνταν στην Κέρκυρα στις αρχές του 1890.

Η δημιουργία του προδρόμου σχήματος, του «Ψυχαγωγικού Συνεταιρισμού», δρομολογείται πριν τον Ιούνιο εκείνης της χρονιάς και ο πρώτος κανονισμός με 28 άρθρα ψηφίζεται σε συνεδρίαση στις 21 του μήνα, συνεδρίαση η οποία θεωρείται η ιδρυτική του νέου σωματείου.

Χρέη προσωρινού γραμματέα στην ιδρυτική συνεδρίαση εκτελεί ο Α. Θεριογιάννης.

Από τα πρώτα βήματα του σωματείου, αλλά και από τη μετέπειτα πορεία του διαφαίνεται ένας σαφής φιλολαϊκός και προοδευτικός προσανατολισμός. Διατηρεί “θίασον προς ψυχαγωγίαν της εργατικής τάξεως”, ευνοεί την εισαγωγή στις τάξεις της ατόμων από τα εργατικά στρώματα (1893), προσφέρει δωρεάν φοίτηση και όργανα στους μαθητές της, προσφέρει επίσης και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους μουσικούς της και δέχεται πρώτη στις τάξεις της κορίτσια (1954).

Άγις Στίνας

Ο Άγις Στίνας (κομματικό ψευδώνυμο του Σπύρου Πρίφτη) γεννήθηκε στο χωριό Σπαρτίλλας της Κέρκυρας στα 1900. Τέλειωσε την μέση εμπορική και από παιδί 14 - 15 ετών επηρεάζεται από τις σοσιαλιστικές ιδέες, συμμετέχοντας στην νεολαία του σοσιαλιστικού ομίλου της Κέρκυρας.
Γίνεται μέλος του ΣΕΚΕ, μετέπειτα ΚΚΕ, από το 1918 όταν η ομάδα στην οποία συμμετέχει αποτελεί έναν από τους συνιδρυτικούς πυρήνες, στην ίδρυση του νέου κόμματος.
Λιποτάχτης από τον στρατό το 1921 με πλούσια κομμουνιστική δράση, που του στοίχισε καταδίκες φυλακίσεις και εξορίες, εξελίσεται μέσα στην κομματική ιεραρχία σαν ένα από τα πιο σημαντικά στελέχη. Υποψήφιος βουλευτής του Νομού Κερκύρας το '26, γραμματέας της Κ.Ο. Πειραιά, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και γραμματέας της περιφέρειας Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας. Διαγράφεται στα 1931 από το ΚΚΕ, ύστερα από διαφωνία του για την καθαίρεση της Κεντρικής Επιτροπής και τον διορισμό νέας, με επικεφαλής τον Νίκο Ζαχαριάδη, ύστερα από επέμβαση της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

Μελέτες και άρθρα έχει γράψει στις εφημερίδες και τα περιοδικά: Ριζοσπάστης, Φωνή του Εργάτη, Εργατική, Νεολαία, Εξόριστος Επαναστάτης (Ανάφη 1926), Καπνεργάτης, Αντιφυματικός αγώνας, AVANTI, Σημαία του κομμουνισμού. Διαρκής Επανάσταση, Μπολσεβίκος, Νέα Εποχή, Εργατικό Μέτωπο, Δελτίο της
Ακροναυπλίας, Εργατική Πάλη, Εσωτερικό Δελτίο ΚΔΚΕ, Νέο Ξεκίνημα, Πεζοδρόμιο, Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα.

Μέχρι το 1926 υπέγραφε με το πραγματικό του όνομα: Σπύρος Πρίφτης. Από το 1926 και συνέχεια με το Α. Στίνας. Άλλα ψευδώνυμα: Άγις, Δηρός, Κορφιάτης, Φιλίππου.

Διονύσιος Σολωμός

"...για κάτι υπόθεσες ψυχικές...."

Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1798. Ο πατέρας του ήταν γνώστος Αριστοκράτης της Ζακύνθου και η μητέρα του καταγόταν απο τους Νίκλους, γνωστή οικογένεια Μανιατών που είχαν μεταναστέυσει στην Ζάκυνθο μετα την κατάληψη της Πελλοπονήσου απο τους Οθωμανούς.

Στο τέλος του 1828 εγκαθίσταται στην Κέρκυρα για να αφοσιωθεί στην ποίηση και πέντε χρόνια αργότερα αρχίζει μια δικαστική διαμάχη με τον ετεροθαλή αδελφό του για την περιουσία τους.

Ως ποιητής ήταν επηρεασμένος απο το φιλελεύθερο πνέυμα της Ιταλίας εκείνης της εποχής.

Εκτός απο τα ποιήματα του με τα οποία έγινε γνωστός ως ο εθνικός μας ποιητής , έγραψε και πολλά στην Ιταλική γλώσσα.

Το σπίτι που έμενε στην Κέρκυρα βρίσκεται δίπλα στην Κοφινέτα.

Το πρώτο εκτενές ποιημά του ήταν "Ο ύμνος προς την Ελευθερία" και έγινε ο εθνικός μας ύμνος σε μελοποίηση του γνωστού κερκυραίου μουσουργού Νικολάου Μάντζαρου. Επίσης γνωστό ποίημα του είναι η "Γυναίκα της Ζάκυθος".

Πέθανε τον φεβρουάριο του 1857 και τα οστά του μεταφέρθηκαν στην Ζάκυνθο.

Σπύρος Νικοκάβουρας

Βουλευτικές εκλογές Νοέμβρη 1926, Κέρκυρα. Θοδ. Κώτσης, Γιάννης Μεταλληνός, Άγις Στίνας (όρθιος στη μέση), Λεωνίδας Χυτήρης, Καρπέτας & Σπύρος Νικοκάβουρας, Σπύρος Καραγκούνης, Φελλούς, Αλεξ. Σκλήρης, Ερρίκος Ρίκος.

Ο Σπύρος Νικοκάβουρας γεννήθηκε στα Σφακερά της Κέρκυρας το 1883 και πέθανε το 1952. Ήταν λαικός ποιητής και τα ποιήματά του αποτέλεσαν μια ιδιότυπη συνάντηση του δημώδους και του έντεχνου ποιητικού λόγου.

Συνδέθηκε με τον Κωνσταντίνο Θεοτόκη και έγινε μέλος του Σοσιαλιστικού Ομίλου Κέρκυρας. Οι περιστάσεις όμως δεν τον ευνόησαν καθότι η ακμή του συνέπεσε με την παρακμή της Κερκυραικής Σχολής και της Κερκυραικής Λογοτεχνίας.

Αυτοκράτειρα Σίσσυ

Την ερωτεύτηκε ο Αυτοκράτορας της Αυστροουγγαρίας την παντρέυτηκε και -όπως έλεγε και η Νόννα μου-"τηνε εγκάστρωσε". Εν συνεχεία η κακιά πεθερά της πήρε το παιδί για να το αναθρέψει ως διάδοχο του θρόνου.

Ο Αυτοκράτορας παρείγγειλε ένα ατμόπλοιο για να κάνει βόλτες στην μεσόγγειο η "αλλοπαρμένη".

Καποια στιγμή που το ατμόπλοιο "έδεσε" στην Κέρκυρα η εν λόγω αυτοκράτειρα αποφασισε να αφήσει εδώ τα κόκκαλά της.

Παραγγειλε λοιπόν να της φτιάξουν ένα παλάτι (το Αχίλλειο ) και ένα άγαλμα του αγαπημένου της ποιητή με τον οποίον ήταν ερωτευμένη.

Έστησε το άγαλμα στην πλαγιά πάνω απο την Γέφυρα του Κάιζερ και έναν πέτρινο πάγκο για να συνομιλεί με το άγαλμα ωσάν τον "Don Giovani".

Λέγεται δέ ότι αναμεσα στους αναστεναγμούς μονολογούσε και έλεγε:¨"τι τραβάμε και εμείς οι Αυτοκράτειρες!"

Λεωφόρος Αλεξάνδρας 1917

Έτσι όπως το γράφει. "Η Λεωφόρος Αλεξάνδρας το 1917".

Τώρα άν μπορούσαμε να μπούμε στη φωτογραφία και να ρωτήσουμε τον ανυποψίαστο διαβάτη να μας πή την γνώμη του για τον Λένιν σίγουρα θα νόμιζε ότι είμαστε ταξιδιώτες απο το μέλλον.

Γεράσιμος Σπαταλάς

Γεράσιμος Σπαταλάς.
Κερκυραίος διανοούμενος, θεατρικός συγγραφέας, ο πρώτος μεταφραστής του έργου του Σεξπηρ στα Ελληνικά.

Γεννήθηκε στους Σιναράδες στα τέλη του 19ου αιώνα και υπήρξε ενεργό μέλος του Σοσιαλιστικού ομίλου Κέρκυρας.

Στίς αρχές του 20ου αιώνα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και ίδρυσε στην οδό Πανεπιστημίου το καφενείο "Μαυρος Γάτος" το οποίο λειτούργησε για χρόνια ως λέσχη των Σοσιαλιστών της Αθήνας , στέκι των ελλήνων Λογοτεχνών της εποχής , και ορμητήριο πολιτικών αγώνων.

Έγινε, επιτέλους, κατορθωτό να τίμηθεί στην Γενέτειρα στο 3ο Συνέδριο που διοργάνωσε το ΔΗΠΕΘΕ για το Επτανησιακό Θέατρο.

Κωνσταντίνος Θεοτόκης

Σκίτσο του Κωνσταντίνου Θεοτόκη.

Ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης υπήρξε ένας από τους μεγάλους Κερκυραίους λογοτέχνες των αρχών του 20ου αιώνα. Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στο σπίτι της οικογένειας έκει όπου σήμερα στεγάζεται το ξενοδοχείο Bella Venezia . Yπήρξε μέλος του Σοσιαλιστικού Ομίλου Κέρκυρας.

Εργατική Αδελφότης Κέρκυρας

Η Εργατική Αδελφότης υπήρξε ένας μη κρατικός θεσμος . Κατι σαν ένα μη ελεγχόμενο απο το κράτος ΙΚΑ.

Ήταν ένα μη κρατικό εργατικό ίδρυμα που είχε δημιουργηθεί απο τα εργατικά σωματεία. Διέθετε οικονομικούς πόρους και ακίνητη περιουσία απο δωρεές. Είχε σαν σκοπό την ενισχυση των έργατων εκείνης της εποχης σε διάφορες περιπτώσεις.

Η ταμπέλα του γραφείου που έχει απομείνει μέχρι σήμερα βρίσκεται στην μικρή πλατεία πίσω απο το καφέ "Σεράνο".

ο "Ζησιμος"

Το Καφενείο του "Ζήσιμου" στο Λιστόν στο μεσοπόλεμο.

Πόλλα απο τα καφενεία της Κέρκυρας ήταν κάτι σαν λέσχες η prive club διοργάνωναν εκδηλώσεις εξεδιδαν φυλλάδια και ήταν τόποι δημιουργικής συνάντησης των μελών τους.

Η Πίνια στις αρχές του 20ου αιώνα

Η Πίνια στις αρχές του 20ου αιώνα . Ήταν το εμπορικό κέντρο της Πόλης με πολλά μαγαζιά που πουλούσαν ψάρια,λαχανικά, φρούτα κλπ.

Ονομαστηκε έτσι από την Ενέτική λέξη Pigna που σημαίνει κουκουνάρα. Η κουκουνάρα την εποχή εκείνη και πιό πρίν ήταν συνώνυμο της Αφθονίας.

Ακόμα και σήμερα είναι κρεμασμένη μία μετταλική κουκουνάρα στην μία απο τις τέσσερις γωνίες αυτού του κεντρικού σταυροδρομιού τις Πόλης της Κέρκυρας.

Giovana d' Arco

Η αφίσσα από την παράσταση της Ιωάννας της Λωρένης του Giuseppe Verdi στο δημοτικό θέατρο της Κέρκυρας.

Nabuco

Η αφίσσα απο την παράσταση του Nabuco του Verdi Στο Λυρικο Θέατρο San Giaccomo στην Κέρκυρα.

Η Ρωμαική έπαυλη στις Μπενίτσες.

Λαζαρέτο

Το Λαζαρέττο στην Βενετία οπου από Μοναστήρι μετατράπηκε σε νοσοκομείο για μολυσματικές ασθένειες .
Έτσι οι Ενετοι χρησιμοποιούσαν ένα νησάκι σε καθε περιοχή που βρισκόταν υπο τον έλεγχό τους για τον ίδιο σκοπό
Επίσης στην νεοιταλική γλώσσα η λέξη Lazaretto είναι συνώνυμη της λέξης "Λοιμοκαθαρτήριο".

Το Λαζαρέτο στην Κέρκυρα. Αρχικά χρησιμοποιήθηκε απο τους Ενετούς ως Λοιμοκαθαρτήριο. Κατά τον εμφύλιο πόλεμο έγινε τόπος εκτελέσεων αγωνιστών του Δημοκρατικού Στρατού.

Νησάκια με το όνομα "Λαζαρέτο" υπάρχουν και σε άλλα μέρη της Ελλάδος όπως Ιθάκη, Ηράκλειο Κρήτης, Λακωνία κ.α. Χρησιμοποιήθηκαν όταν αυτές οι περιοχές ήταν υπο τον έλεγχο των Ενετων ως τόποι καραντίνας απο μολυσματικές ασθένειες

Οι διάλεκτοι της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας ανά περιοχή.

Το Δεσποτάτο της Ηπείρου υπο τον έλεγχο του οποίου βρέθηκε η Κέρκυρα από το 1214 μχ έως το 1267 μχ.

Τα κράτη της περιοχή μας κατά τον 14ο και 15ο αιώνα.

Οι διάλεκτοι της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας σε κάθε περιοχή.
Πηγή : Atlante storico fontamentale
D Agostini

Περιοχές της Μεσογείου υπό τον έλεγχο της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας κατά τον 14ο και 15ο αιώνα.

Πηγή : Atlante storico fontamentale

D Agostini

Συμφωνητικό που συντάχθηκε στην Κρήτη Ανάμεσα σε δύο τεχνίτες κα στόν εργοδότη για την κατασκευή μιάς εκκλησίας και που δείχνει τό πλήθος των κοινών λέξεων που βρίσκονται και στην Γλώσσα των Επτανησιων. Όταν μετά το όνομα αναφέρει "του ποτέ¨ εννοεί του προγόνου του που έχει πεθάνει.

Περιοχές της Κέρκυρας και του Βουθρωτού που υπήρχε η μεγαλύτερη συγκέντρωση πλυθησμού κατά την περίοδο της Αρχαιότητας.

Οι οχυρώσεις των Βυζαντινών. Οι Ακρίτες που επάνδρωναν τα Κάστρα προέρχοταν απο διάφορες φυλές Ελληνοσύριων , Βουλγάρων και Σκανδιναυών και ήταν μισθοφόροι.

Μετακινήσεις πλυθησμών κατά την Δεύτερη Ενέτική περίοδο.

Μετακινήσεις πλυθησμών κατά την περίοδο της Αγγλοκρατίας.

Η πολεμική σημαία του Βυζαντίου υπό την οποία αμύνθηκαν της Πελοπονήσου οι Εστραντιώτα του Κροκόνδηλο Κλαδά

Εστραντιώτα της πελοπονήσου κατά την κατάληψη της απο τους Οθωμανούς.

Οπλίτης εστρανδιώτα της Πελοπονήσου την εποχή της Εισβολής των Οθωμανών

Το οικόσημο της οικογένειας του Κροκόνδηλο η Κροκόδηλο η Ακροκόνδηλο Κλαδά. Ένα μέρος της οικογενείας του ήρθε στην Κέρκυρα μετά την κατάληψη της Πελλοπονήσου από τους Οθωμανούς μαζί με πολλούς "Εστρανδιωτα" δηλαδή οπλίτες και με τις οικογενειές τους .